| In dit stuk worden de oorzaken van de verkleuringen besproken, de verschillende bleekmethoden uitgelegd en de risico’s hiervan besproken. |
Voor iedere behandeling moet eerst de oorzaak van de verkleuring achterhaald worden.
Je hebt verschillende soorten verkleuringen:
- Intrinsieke verkleuringen: komen van binnenuit (bv als de tand door een klap niet meer leeft).- Extrinsieke verkleuringen: door uitwendige factoren veroorzaakt (bv kleurstoffen die in het tandweefsel gedrongen zijn).
Verder kun je verkleuringen indelen aan de hand van het moment van ontstaan:
- Pre-eruptief: de verkleuring is ontstaan voordat de tand is doorgebroken.
- Witte vlek doordat de hoeveelheid mineraal in het glazuur laag is (erfelijk, hypomineralisatie, amelogenesis imperfecta).
- Lichtgele tot donkerbruine verkleuring door een ontwikkelingsstoornis aan de structuur van het tandbeen (erfelijk, dentinogenesis imperfecta).
- Bruine-grijze verkleuring door vroeger tetracycline (antibiotica) gebruik.
- Witte vlekken door overconsumptie van fluoride tijdens de tandontwikkeling (fluorose).
- Door een ontsteking aan een melkelement kan bij de blijvende opvolger plaatselijk deficiënt glazuur worden gevormd (Turner tand).
- Post- eruptief: de verkleuring is ontstaan nadat de tand is doorgebroken.
- Aanslag, neerslag en binnendringen van kleurstoffen door een slechte mondhygiëne, wijn-, koffie -, thee-, chloorhexidinegebruik.
- Door cariës.
- Doordat de tand niet meer leeft (met of zonder wortelkanaalvulmateriaal).
- Door vullingen met een verkeerde kleur.
Er hoeft niet altijd een stoornis te zijn voor een verkleuring. Soms zijn tanden gewoon donkerder dan gemiddeld (doordat de glazuurkap bij sommige tanden dunner is schijnt het gele tandbeen meer door).
Nadat de oorzaak van de verkleuring bepaald is kan er een keuze gemaakt worden uit de behandelopties.